Kategoria: Mini-NibyLandia

Zabawy Fundamentalne to wynik pracy dwóch brytyjskich badaczy w dziedzinie edukacji: Colina Rose’a – uznanego na świecie twórcy praktycznych programów nowoczesnych sposobów uczenia się oraz Gordona Drydena – światowej sławy pisarza i badacza istoty nauczania we wczesnym dzieciństwie.

Jest to program wspomagania rozwoju dzieci w wieku od 0 do 6 lat, pomagający współpracować z dzieckiem w celu osiągnięcia jego harmonijnego i wszechstronnego rozwoju.

Dziecko rodzi się z liczbą komórek mózgowych, która jest wystarczająca do osiągania sukcesów. O poziomie inteligencji nie decyduje jednak liczba komórek, a liczba połączeń stworzonych pomiędzy tymi komórkami. Połączenia te są tworzone poprzez doświadczenia i myśli, którymi Rodzic czy nauczyciel pobudza dziecko, tworząc we wczesnym okresie rozwoju bogate i stymulujące środowisko.

Program dla dzieci w wieku 2– 6 lat podzielony został na działy:

1. „Wielcy i mali artyści” – zabawy rozwijające wrażliwość artystyczną,
2. „Kocham, lubię, szanuję 1” – zabawy rozwijające inteligencję emocjonalną,
3. „Coś w ten deseń 1” – gry i zabawy słowne,
4. „Rusz ręką 1” – gry i zabawy przygotowujące do nauki pisania.

Jedną z podwalin programu jest teoria Howarda Gardnera, badacza z Uniwersytetu Harvarda, według której człowiek posiada 8 rodzajów inteligencji:

• inteligencja ruchowa,
• inteligencja muzyczna,
• inteligencja językowa,
• inteligencja matematyczno-logiczna,
• inteligencja interpersonalna,
• inteligencja intrapersonalna,
• inteligencja przyrodnicza,
• inteligencja wizualno-przestrzenna.

Każdą z nich można rozwinąć, nawet u najmłodszych dzieci.

Program spełnia rolę kompendium z zakresu wczesnej i wszechstronnej edukacji małego dziecka i jest połączeniem wielu metod, np. do nauki czytania została wykorzystana metoda czytania globalnego Glenna Domana, a przy zabawach kształtujących umiejętność pisania i umiejętności matematyczne – elementy metody Marii Montessori i Lwa Wygotskiego.

Paul i Gail Edisonowie zauważyli możliwość wykorzystania ruchu fizycznego w procesie rozwoju i uczenia się zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Metodę uczenia się poprzez ruch nazwali Kinezjologią Edukacyjną. Bazuje ona na ruchowych ćwiczeniach równoważących pracę półkul mózgowych.

Kinezjologia Edukacyjna łączy elementy z dziedziny filozofii, fizjologii i medycyny chińskiej. Jest metodą diagnostyczną i terapeutyczną. Pomaga w określeniu obszaru i poziomu wadliwości danej funkcji odpowiedzialnej za trudności w nauce oraz koryguje i usprawnia działanie intelektu poprzez przywracanie integracji procesów umysłowych. Zawiera ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała, wydłużające, energetyzujące i pogłębiające.

Ćwiczenia ruchowe opracowane w ramach metody służą integracji struktur i funkcji intelektualnych:

• w wymiarze lateralności półkul – integracja prawo-lewo (umożliwienie szybszego przekaźnictwo impulsów przez ciało modzelowate łączące półkule),
• w wymiarze stabilności – integracja góra-dół (integracja kory mózgowej skupiającej wyższe funkcje poznawcze z układem limbicznym odpowiedzialnym za emocje),
• w wymiarze koncentracji – integracja przód tył (integracja płatów czołowych odpowiedzialnych za wyższe funkcje intelektualne, myślenie i racjonalność z pniem mózgu związanym z odruchami obronnymi).

Ćwiczenia polegają między innymi na wykonywaniu naprzemiennych ruchów. Przykładowe ćwiczenia:

•  naprzemienne dotykanie lewego kolana prawym łokciem i prawego kolana lewym  łokciem,
•  kreślenie ósemek rękami w powietrzu,
•  w trakcie „krążenia szyją” podnoszenie do góry barki i kołysanie się na boki z głową  pochyloną do przodu a następnie do tyłu, powtarzanie tego przy opuszczonych  barkach.

Dzięki ćwiczeniom następuje poprawa w obszarze:

•  umiejętności matematycznych,
•  twórczego myślenia, pisania, mówienia,
•  zdolności organizacyjnych.

Niedostateczna ilość ruchu i brak stymulacji zmysłowej powodują ograniczenie możliwości intelektualnych i sztywność poznawczą. Metoda Dennisonów ma na celu zaradzenie tym problemom.

Pedagogika zabawy nie jest odrębną dziedziną naukową, lecz metodyką działań pedagogicznych mających na celu sprzyjanie twórczemu rozwojowi dzieci. Jest ona oparta na założeniach psychologii humanistycznej. Nurt ten zakłada, że człowiek ze swej natury jest zdolny do wzrostu i rozwoju oraz posiada wrodzoną zdolność uczenia się, która w dzieciństwie jest związana z ciekawością świata, radością odkrywania rzeczywistości poprzez zabawę. Zabawa oznacza przyjemność, śmiech, radość. Zadania i gry w formie zabawy sprawiają, że nauka kojarzy się dziecku z czymś przyjemnym.

Podstawowymi zasadami pedagogiki zabawy są:

• Dobrowolność uczestnictwa (przeciwdziałanie przymusowi – dziecko samo decyduje, czy chce wziąć udział w zabawie, wychowawca je tylko zachęca do zabawy; sprzyja to rozwojowi samodzielności, odkrywania w sobie autentyczności zachowań i preferencji dziecka).
• Uwzględnianie wszystkich poziomów komunikowania się (zarówno poznawczego-rzeczowego, jak i emocjonalnego. Poziom rzeczowy dotyczy obiektywnych i prawdziwych informacji przekazywanych miedzy ludźmi zaś emocjonalny dotyczy wyrażania, przeżywania i akceptowania uczuć własnych i innych).
• Uznawanie pozytywnych przeżyć za wartość i unikanie rywalizacji (wskazywanie na rolę pozytywnych uczuć w refleksji, rozwiązywaniu problemów, ocenie argumentów oraz budowaniu więzi grupowej; pozytywne uczucia wpływają na tworzenie się relacji współpracy i wzajemnego wsparcia; unikanie rywalizacji ma na celu unikanie sytuacji przypadkowych zwycięstw, zawiści i kształtowania się postawy egoistycznej).
• Posługiwanie się różnymi środkami wyrazu (oddziaływanie na różne zmysły poprzez ruch, dotyk, dźwięk, gesty, rysowanie, malowanie, lepienie, ogrywanie ról, pantomimę; nauka komunikacji poprzez wykorzystywanie różnych środków wyrazu; rozwój kreatywności, pobudzanie wyobraźni, odkrywania twórczych rozwiązań).

Rodzaje zabaw stosowane w pedagogice zabawy:

• Metody ułatwiające dzieciom poznanie się, wejście w grupę, poznanie otoczenia, imion pozostałych członków grupy i ich podstawowych cech.
• Metody rozluźniające, odprężające, relaksujące, które za pomocą ruchu, tańca, ćwiczeń, gestów likwidują napięcie fizyczne i psychiczne.
• Metody twórczego opracowania tematu, ułatwiające wprowadzenie nowego tematu, pozwalające na poznanie doświadczeń, uczuć, pragnień, potrzeb i oczekiwań poszczególnych dzieci w grupie.
• Metody wymiany myśli, wykorzystujące dyskusję do wykorzystania doświadczeń i wiedzy uczestników grupy, do poznania różnych punktów widzenia danego problemu oraz rozwoju idei tolerancji.
• Zabawy mające na celu kształtowanie samooceny oraz stworzenie własnej hierarchii wartości przy jednoczesnym przyglądaniu się własnym spontanicznym zachowaniom.
• Metody dramowe opierające się na podziale ról w grze i stanowiące wstęp do omówienia szerszego problemu.
• Metody ułatwiające przekazywanie informacji zwrotnej, wskazujące na indywidualne odczucia i reakcje dzieci w grupie i szczególnie wykorzystywane podczas podsumowania i zakończenia zajęć.
• Zabawy integracyjne mające na celu wytworzenie więzi między uczestnikami podczas wspólnych ćwiczeń i unikające niezdrowej rywalizacji oraz podziału na biernych i aktywnych (uczestników i obserwatorów zabawy).

      Efekty stosowania powyższych metod:

•  pełna integracja grupy,
•  rozwój pozytywnej samooceny bez lęku przed odrzuceniem i ośmieszeniem,
•  rozwój postawy altruistycznej i nastawienie na współpracę zamiast rywalizacji,
•  rozwój kreatywności i komunikatywności,
•  harmonijny rozwój wszystkich zmysłów,
•  rozwój społeczny w oparciu o ideę tolerancji i akceptacji siebie i innych,
•  nauka rozwiązywania problemów, wyrażania uczuć i radzenia sobie z nagromadzonymi emocjami,
•  rozwój spontaniczności.

Podczas zajęć w naszym przedszkolu wykorzystywane są elementy pedagogiki Marii Montessori. Metoda Montessori polega na wspieraniu rozwoju dziecka poprzez naukę w ruchu i aktywności. Stanowi przeciwieństwo „szkolnej ławki” wyrażającej surową dyscyplinę, bezruch i brak aktywności.

Maria Montessori, lekarka i pedagog jest jedną z najważniejszych postaci w historii reform wychowania przedszkolnego. Ostro skrytykowała system wychowawczy tłumiący aktywność uczniów i nakazujący bezruch w szkolnej ławce. Była przeciwniczką narzucania dzieciom zadań. Pozwalała im na samodzielny wybór ćwiczeń oraz organizowała lekcje ciszy, zauważywszy fascynację dzieci ciszą. Wprowadziła jako zasadę pracy swobodny wybór materiałów dydaktycznych oraz dowolność czasu i miejsca ćwiczeń. Nauczycielom wyznaczyła funkcję jedynie wspomagającą.

Metoda Marii Montessori ma na celu wspieranie twórczej, spontanicznej aktywności dzieci, która jest kluczem do rozwoju intelektualnego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego dziecka. Dziecko uczy się pracy nad sobą i posłuszeństwa poprzez samokontrolę, nie zaś poddawanie się zewnętrznemu przymusowi.

Pedagogika Montessori ma na celu pomaganie dzieciom w:

• rozwoju samodzielności i samokontroli,
• wypracowaniu zamiłowania do pracy z atmosferze ciszy,
• rozwoju indywidualnych możliwości i uzdolnień,
• rozwoju samodyscypliny,
• uniezależnianiu od nagród zewnętrznych i rozwoju umiejętności samonagradzania,
• rozwoju zamiłowania do pracy i porządku,
• szacunku do pracy własnej i pracy innych,
• rozwoju postawy altruistycznej.

Głównymi zadaniami pedagogiki Montessori są:

• uczenie przez działanie,
• samodzielność w wykonywaniu zadań, wyborze materiałów, miejsca i czasu pracy,
• ćwiczenie koncentracji, dokładności i wytrwałości w wykonywaniu zadań,
• wprowadzanie cichych zajęć indywidualnych i grupowych i uczenie współpracy w tych warunkach,
• nauka zasad porządku w działaniu i otoczeniu,
• wprowadzenie wspólnych zadań dla dzieci w różnym wieku (łączenie w grupy i wzajemna wymiana umiejętności),
• nacisk na indywidualny tok rozwoju dziecka.

W pedagogice Montessori niezmiernie istotne jest otoczenie dziecka, pozwalające na jego harmonijny rozwój. Wszystkie materiały są łatwo dostępne, uporządkowane tematycznie tak, aby dziecko mogło bez problemu po nie sięgnąć i aby uczyło się dzięki temu porządku.

Celem systemu ćwiczeń Weroniki Sherborne jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dzieci i terapia zaburzeń rozwojowych dzięki posługiwaniu się ruchem.Podstawowymi założeniami tej metody są nabywanie poprzez ruch świadomości własnego ciała i sprawności ruchowej, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz współdziałania w przestrzeni z innymi i nawiązywanie w niej kontaktów.

Dzięki ćwiczeniom Weroniki Sherborne dziecko poznaje własne ciało, odkrywa jego siłę, ruch i sprawność. Poznając ciało, zaczyna się w nim czuć bezpiecznie, zaś eksplorując przestrzeń, staje się bardziej aktywne i twórcze.

Ćwiczenia wspomagające rozwój dziecka

1. Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:

• wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków,
• wyczuwanie nóg w ruchu i siedząc,
• wyczuwanie łokci,
• wyczuwanie twarzy,
• wyczuwanie całego ciała.

2. Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu:

• ćwiczenia indywidualne,
• ćwiczenia w parach,
• ćwiczenia w grupie.

3. Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i z grupą:

• ćwiczenia „z” w parach,
• ćwiczenia „przeciwko” w parach,
• ćwiczenia „razem” w parach,
• ćwiczenia „razem” w grupie.

4. Ćwiczenia twórcze

Ćwiczenia Weroniki Sherborne powodują, że dziecko nabiera odwagi, energii, siły i poczucia własnej wartości. Uczy się samoakceptacji, współpracy i bliskiego kontaktu z innymi. Ćwiczenia odbywają się w atmosferze zabawy, dzięki czemu dziecko relaksuje się, rozluźnia i rozładowuje napięcie, czerpiąc radość i satysfakcję z wysiłku fizycznego.

Profesor Uniwersytetu Harvarda, Howard Gardner stworzył  koncepcję, według której człowiek nie posiada jednej, a osiem inteligencji. W przeciwieństwie do klasycznego pojmowania inteligencji (IQ), inteligencje wielorakie nie są skończone i można je rozwijać przez całe życie. Nie określają one również jak ktoś jest „mądry”, a jedynie jego predyspozycje, umiejętności, talenty. Odkrycie dominującej inteligencji pozwala szybciej zdefiniować własny styl uczenia się, co znacznie ułatwia, przyspiesza i czyni proces nauki efektywnym.*

Każdą z inteligencji można rozwinąć już u najmłodszych dzieci:

• inteligencja ruchowa,
• inteligencja muzyczna,
• inteligencja językowa,
• inteligencja matematyczno-logiczna,
• inteligencja interpersonalna,
• inteligencja intrapersonalna,
• inteligencja przyrodnicza,
• inteligencja wizualno-przestrzenna.

Każda z nich odpowiada innej sferze rozwojowej człowieka. W pierwszych latach życia dziecka bardzo trudno określić, która z tych sfer będzie w przyszłości najbardziej rozwinięta. Dlatego właśnie zajęcia wszechstronnie rozwijające stymulują wszystkie zmysły, angażując wszystkie inteligencje.

Ukierunkowując zabawy, zachęcamy dzieci do samodzielnego działania i myślenia, co w kolejnym etapie ich rozwoju będzie można wykorzystać do ułatwienia procesu nauki i poznawania rzeczywistości.

* źródło-Koncepcja Inteligencji Wielorakich, TL

W ramach AKADEMII RODZICA serdecznie zapraszamy rodziców dzieci rozpoczynających przygodę z NibyLandią, warsztat dotyczący adaptacji w przedszkolu. Wspólnie przyjrzymy się temu, jak dzieci proces adaptacji przeżywają, jakie procesy na poziomie psychologicznym i emocjonalnym w nich zachodzą. Zastanowimy się, z jakimi wyzwaniami zmagają się dzieci i jak możemy pomóc im i sobie na tym nowym etapie.         

Warsztat odbywa się w czerwcu.

Serdecznie zapraszamy

07.30 – 09.30  – przychodzimy do Mini NibyLandii. Jest to czas na zabawy integracyjne – swobodną zabawę w kącikach zainteresowań, rysowanie, granie w rozmaite gry z rówieśnikami.

09.30 – 10.00 – jemy śniadanie

10.00 – 12.00 –  rozpoczynamy zajęcia edukacyjne – zgodnie z harmonogramem codziennie realizujemy zajęcia prowadzone wg założeń autorskiego Programu Adaptacyjnego Mini NibyLandii  – “Rozwój dwulatka – stymulacja wczesnodziecięca”.

dodatkowo:

• realizacja zajęć dedykowanych – zabawy z językiem angielskim, zabawy plastyczne z elementami języka angielskiego, zabawy rytmiczno-muzyczne,
• warsztaty rozwojowe – prowadzone przez psychopedagoga zajęcia stymulujące rozwój dziecka prowadzone są w oparciu o: Kinezjologię Edukacyjną P. Dennisona, techniki arteterapeutyczne, dramę, metodę C. Orffa, pracę z bajką w tym bajką terapeutyczną,
• zajęcia adaptacyjne – prowadzone się w oparciu o metody, takie jak Ruch Rozwijający metodą Weroniki Sherborne i Zabawy Fundamentalne – program wspomagający rozwój dziecka autorstwa Colina Rose’a oraz Gordona Drydena.

12.00 – 12.30 – bawimy się swobodnie w kącikach zainteresowań lub na naszym placu zabaw. Korzystamy ze spacerów po ogrodzie NibyLandii.

12.30 – 13.00 – jemy obiad.

13.00 – 14.00 – we wszystkich grupach prowadzimy zajęcia wyciszające. Jest to czas na relaks i odpoczynek – czytanie bajek, słuchanie muzyki relaksacyjnej, odpoczynek na leżaczku.

——————————————————————————–

14.00 – 15.30 – bawimy się swobodnie na świeżym powietrzu w ogrodzie NibyLandii lub w kącikach zainteresowań. Nauczyciele prowadzą zabawy ruchowe, muzyczne, zajęcia plastyczne, zgadywanki, tory przeszkód, etc.

15.30 – 16.00 – jemy podwieczorek I.

16.00 – 16.30 – uczestniczymy w zabawach organizowanych przez nauczyciela, rysujemy, słuchamy bajek, gramy w gry edukacyjne.

16.30 – 17.00 – jemy podwieczorek II.

17.00 – 18.00 – bawimy się swobodnie. Czekamy na Rodziców.

W ramach łagodnej adaptacji dziecka w przedszkolu, nasz Zespół przygotował specjalny program wspierający ten proces. Przygodę z NibyLandią można rozpocząć już w styczniu. Zajęcia Adaptacyjno-Edukacyjne – „Zielona NibyLandia” odbywają się w każdą sobotę do końca czerwca. Wtedy też zapraszamy Rodziców na spotkanie organizacyjne i warsztat z psychologiem pt.: „Dobra Adaptacja dziecka w przedszkolu”. W ostatnim tygodniu sierpnia zapraszamy nowoprzyjęte dzieci na zajęcia razem z Rodzicami. Dzieci poznają swoich nauczycieli i inne przedszkolaki. W trosce o właściwy przebieg procesu adaptacyjnego Zespół NibyLandii opracował Psychoedukacyjny Program Adaptacyjny, zawierający treści wspierające dzieci oraz Rodziców.

W ramach programu:

• Dzieci w nowych grupach Mini NibyLandii  uczestniczą w specjalnie przygotowanych zajęciach integracyjno-adaptacyjnych. W początkowej fazie tych zajęć, dla zwiększenia ich poczucia  bezpieczeństwa w nowym miejscu, bawią się w towarzystwie swoich Rodziców/Opiekunów,
• Rodzice/Opiekunowie otrzymują materiały psychoedukacyjne poruszające najważniejsze treści z zakresu adaptacji w przedszkolu z punktu widzenia psychologii rozwoju oraz pedagogiki,
• Rodzicom/Opiekunom szczególnie polecamy czerwcowy warsztat poświęcony zagadnieniu adaptacji dzieci w nowym środowisku. Nasi specjaliści udzielają wskazówek dotyczących przygotowania dziecka do rozpoczęcia przedszkolnej przygody.  Odpowiadają na pytania Rodziców, rozwiewają ich wątpliwości; dają wsparcie w trudnych emocjonalnie momentach. Nasze doświadczenie wskazuje, że wiedza na temat przebiegu  adaptacji oraz kontakt ze specjalistami w sposób istotny wpływają na przebieg tego procesu, zmniejszając stres zarówno Rodziców, jak i dzieci.
• Dzieci oraz ich Rodzice/Opiekunowie objęci zostają dodatkową opieką psychologiczną polegającą na zwiększonej w tym czasie ilości obserwacji dzieci w grupach oraz możliwości  konsultowania na bieżąco przebiegu procesu adaptacji.

Autorski Program Adaptacyjny “Rozwój dwulatka – stymulacja wczesnodziecięca”, opracowany przez nasz Zespół ma na celu wspomaganie w procesie rozwoju i adaptacji dzieci w wieku przedprzedszkolnym.

Szczególny nacisk kładziemy na  wspomaganie rozwoju poznawczego, emocjonalnego, społecznego oraz ruchowego. Rozwój w każdej z wymienionych sfer wpływa na pozostałe. Programy Edukacyjne przedszkola NibyLandia zawierają niezbędne elementy zapewniające jak najlepsze warunki do zrównoważonego rozwoju wszystkich tych obszarów. MiniNibyLandczycy polisensorycznie poznają otaczający ich świat przyrody, świat swojej grupy i świat swoich emocji.

W skład programu wchodzą następujące zajęcia:

• zajęcia edukacyjne – codziennie realizowane zajęcia prowadzone wg założeń autorskiego Programu Adaptacyjnego Mini NibyLandii  “Rozwój dwulatka – stymulacja wczesnodziecięca”,
• zabawy z językiem angielskim – zajęcia z lektorem języka angielskiego,
• zabawy plastyczne z elementami języka angielskiego – zajęcia z lektorem języka angielskiego,
• zabawy rytmiczno-muzyczne,
• udział w wielu imprezach organizowanych w Niepublicznym Przedszkolu NibyLandia – koncertach muzycznych, teatrzykach, imprezach przedszkolnych, spotkaniach ze sztuką, spotkaniach z ciekawymi ludźmi, uroczystościach okolicznościowych.

Nasi nauczyciele stosują również w swojej pracy indywidualnie dobrane do dzieci elementy nowatorskich programów dydaktycznych oraz wiele znanych i sprawdzonych programów autorskich, tj: 

• Zabawy Fundamentalne,
• Ruch Rozwijający W. Sherborne,
• Koncepcję Inteligencji Wielorakich,
• wybrane elementy z pedagogiki Marii Montessori,
• KLANZA – zabawy z chustą animacyjną,
• Pedagogikę Zabawy.