Kategoria: Program

Paul i Gail Denisonowie zauważyli możliwość wykorzystania ruchu fizycznego w procesie rozwoju i uczenia się zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Metodę uczenia się poprzez ruch nazwali Kinezjologią Edukacyjną. Bazuje ona ruchowych ćwiczeniach równoważących pracę półkul mózgowych.

Kinezjologia Edukacyjna łączy elementy z dziedziny filozofii, fizjologii i medycyny chińskiej. Jest metodą diagnostyczną i terapeutyczną. Pomaga w określeniu obszaru i poziomu wadliwości danej funkcji odpowiedzialnej za trudności w nauce oraz koryguje i usprawnia działanie intelektu poprzez przywracanie integracji procesów umysłowych. Zawiera ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała, wydłużające, energetyzujące i pogłębiające.

Ćwiczenia ruchowe opracowane w ramach metody służą integracji struktur i funkcji intelektualnych:

• w wymiarze lateralności półkul – integracja prawo-lewo (umożliwienie szybszego przekaźnictwo impulsów przez ciało modzelowate łączące półkule),
• w wymiarze stabilności – integracja góra-dół (integracja kory mózgowej skupiającej wyższe funkcje poznawcze z układem limbicznym odpowiedzialnym za emocje),

• w wymiarze koncentracji – integracja przód tył (integracja płatów czołowych odpowiedzialnych za wyższe funkcje intelektualne, myślenie i racjonalność z pniem mózgu związanym z odruchami obronnymi).

Ćwiczenia polegają między innymi na wykonywaniu naprzemiennych ruchów. Przykładowe ćwiczenia:

• naprzemienne dotykanie lewego kolana prawym łokciem i prawego kolana lewym łokciem.
• kreślenie ósemek rękami w powietrzu
• w trakcie „krążenia szyją” podnoszenie do góry barki i kołysanie się na boki z głową pochyloną do przodu a następnie do tyłu, powtarzanie tego przy opuszczonych barkach.

Dzięki ćwiczeniom następuje poprawa w ramach:

• umiejętności matematycznych,
• twórczego myślenia, pisania, mówienia,
• zdolności organizacyjnych.

Niedostateczna ilość ruchu i brak stymulacji zmysłowej powodują ograniczenie możliwości intelektualnych i sztywność poznawczą. Metoda Dennisonów ma na celu zaradzenie tym problemom.

Celem systemu ćwiczeń Weroniki Sherborne jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dzieci i terapia zaburzeń rozwojowych dzięki posługiwaniu się ruchem. Podstawowymi założeniami tej metody są nabywanie poprzez ruch świadomości własnego ciała i sprawności ruchowej, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz współdziałania w przestrzeni z innymi i nawiązywanie w niej kontaktów.

Dzięki ćwiczeniom Weroniki Sherborne dziecko poznaje własne ciało, odkrywa jego siłę, ruch i sprawność. Poznając ciało, zaczyna się w nim czuć bezpiecznie, zaś eksplorując przestrzeń, staje się bardziej aktywne i twórcze.

Ćwiczenia wspomagające rozwój dziecka:

Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:

• Wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków
• Wyczuwanie nóg w ruchu i siedząc
• Wyczuwanie łokci
• Wyczuwanie twarzy
• Wyczuwanie całego ciała

Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu:

• Ćwiczenia indywidualne
• Ćwiczenia w parach
• Ćwiczenia w grupie

Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i z grupą:

• Ćwiczenia „z” w parach
• Ćwiczenia „przeciwko” w parach
• Ćwiczenia „razem” w parach
• Ćwiczenia „razem” w grupie

Ćwiczenia twórcze
Ćwiczenia Weroniki Sherborne powodują, że dziecko nabiera odwagi, energii, siły, poczucia własnej wartości. Uczy się samoakceptacji, współpracy i bliskiego kontaktu z innymi. Ćwiczenia odbywają się w atmosferze zabawy, dzięki czemu dziecko relaksuje się, rozluźnia i rozładowuje napięcie czerpiąc radość i satysfakcję z wysiłku fizycznego.

Pedagogika zabawy nie jest odrębną dziedziną naukową, lecz metodyką działań pedagogicznych mających na celu sprzyjanie twórczemu rozwojowi dzieci. Jest ona oparta na założeniach psychologii humanistycznej. Nurt ten zakłada, że człowiek ze swej natury jest zdolny do wzrostu i rozwoju oraz posiada wrodzoną zdolność uczenia się, która w dzieciństwie jest związana z ciekawością świata, radością odkrywania rzeczywistości poprzez zabawę. Zabawa oznacza przyjemność, śmiech, radość. Zadania i gry w formie zabawy sprawiają, że nauka kojarzy się dziecku z czymś przyjemnym.

Podstawowymi zasadami pedagogiki zabawy są:

• Dobrowolność uczestnictwa (przeciwdziałanie przymusowi – dziecko samo decyduje, czy chce wziąć udział w zabawie, zaś wychowawca zachęca je do zabawy; sprzyja to rozwojowi samodzielności, odkrywania w sobie autentyczności zachowań i preferencji dziecka).
• Uwzględnianie wszystkich poziomów komunikowania się (zarówno poznawczo-rzeczowego, jak i emocjonalnego. Poziom rzeczowy dotyczy obiektywnych i prawdziwych informacji przekazywanych miedzy ludźmi zaś emocjonalny dotyczy wyrażania, przeżywania i akceptowania uczuć własnych i innych).
• Uznawanie pozytywnych przeżyć za wartość i unikanie rywalizacji (wskazywanie na rolę pozytywnych uczuć w refleksji, rozwiązywaniu problemów, ocenie argumentów oraz budowaniu więzi grupowej; pozytywne uczucia wpływają na tworzenie się relacji współpracy i wzajemnego wsparcia; unikanie rywalizacji ma na celu unikanie sytuacji przypadkowych zwycięstw, zawiści i kształtowania się postawy egoistycznej).
• Posługiwanie się różnymi środkami wyrazu(oddziaływanie na różne zmysły poprzez ruch, dotyk, dźwięk, gesty, rysowanie, malowanie, lepienie, ogrywanie ról, pantomimę; nauka komunikacji poprzez wykorzystywanie różnych środków wyrazu; rozwój kreatywności, pobudzanie wyobraźni, odkrywania twórczych rozwiązań).

Rodzaje zabaw stosowane w pedagogice zabawy:

• Metody ułatwiające dzieciom poznanie się, wejście w grupę, poznanie otoczenia, imion pozostałych członków grupy i ich podstawowych cech.
• Metody rozluźniające, odprężające, relaksujące, które za pomocą ruchu, tańca, ćwiczeń, gestów likwidują napięcie fizyczne i psychiczne.
• Metody twórczego opracowania tematu, ułatwiające wprowadzenie nowego tematu, pozwalające na poznanie doświadczeń, uczuć, pragnień, potrzeb i oczekiwań poszczególnych dzieci w grupie.
•  Metody wymiany myśli, wykorzystujące dyskusję do wykorzystania doświadczeń i wiedzy uczestników grupy, do poznania różnych punktów widzenia danego problemu oraz rozwoju idei tolerancji.
•  Zabawy mające na celu kształtowanie samooceny oraz stworzenie własnej hierarchii wartości przy jednoczesnym przyglądaniu się własnym spontanicznym zachowaniom.
•  Metody dramowe opierające się na podziale ról w grze i stanowiące wstęp do omówienia szerszego problemu.
•  Metody ułatwiające przekazywanie informacji zwrotnej, wskazujące na indywidualne odczucia i reakcje dzieci w grupie i szczególnie wykorzystywane podczas podsumowania i zakończenia zajęć.
•  Zabawy integracyjne mające na celu wytworzenie więzi między uczestnikami podczas wspólnych ćwiczeń i unikające niezdrowej rywalizacji oraz podziału na biernych i aktywnych (uczestników i obserwatorów zabawy).

Efekty stosowania powyższych metod:

•  Pełna integracja grupy.
•  Rozwój pozytywnej samooceny bez lęku przed odrzuceniem i ośmieszeniem.
•  Rozwój postawy altruistycznej i nastawienie na współpracę zamiast rywalizacji.
•  Rozwój kreatywności i komunikatywności.
•  Harmonijny rozwój wszystkich zmysłów.
•  Rozwój społeczny w oparciu o ideę tolerancji i akceptacji siebie i innych.
•  Nauka rozwiązywania problemów, wyrażania uczuć i radzenia sobie z nagromadzonymi emocjami.
•  Rozwój spontaniczności.

Podczas zajęć w naszym przedszkolu wykorzystywane są elementy pedagogiki Marii Montessori. Metoda Montessori polega na wspieraniu rozwoju dziecka poprzez naukę w ruchu i aktywności. Stanowi przeciwieństwo „szkolnej ławki” wyrażającej surową dyscyplinę, bezruch i brak aktywności.

Maria Montessori, lekarka i pedagożka jest jedną z najważniejszych postaci w historii reform wychowania przedszkolnego. Ostro skrytykowała system wychowawczy tłumiący aktywność uczniów i nakazujący bezruch w szkolnej ławce. Była przeciwniczką narzucania dzieciom zadań. Powalała im na samodzielny wybór ćwiczeń oraz organizowała lekcje ciszy, zauważywszy fascynację dzieci ciszą. Wprowadziła jako zasadę pracy swobodny wybór materiałów dydaktycznych oraz dowolność czasu i miejsca ćwiczeń. Nauczycielom wyznaczyła funkcję jedynie wspomagającą.

Metoda Marii Montessori ma na celu wspieranie twórczej, spontanicznej aktywności dzieci, która jest kluczem do rozwoju intelektualnego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego dziecka. Dziecko uczy się pracy nad sobą i posłuszeństwa poprzez samokontrolę, nie zaś poddawanie się zewnętrznemu przymusowi.

Pedagogika Montessori ma na celu pomaganie dzieciom w:

• rozwoju samodzielności i samokontroli,
• wypracowaniu zamiłowania do pracy z atmosferze ciszy,
• rozwoju indywidualnych możliwości i uzdolnień,
• rozwoju samodyscypliny,
• uniezależnianiu od nagród zewnętrznych i rozwoju umiejętności samonagradzania,
• rozwoju zamiłowania do pracy i porządku,
• szacunku do pracy własnej i pracy innych,
• rozwoju postawy altruistycznej.

Głównymi zadaniami pedagogiki Montessori są:

• uczenie przez działanie,
• samodzielność w wykonywaniu zadań, wyborze materiałów, miejsca i czasu pracy,
• ćwiczenie koncentracji, dokładności i wytrwałości w wykonywaniu zadań,
• wprowadzanie cichych zajęć indywidualnych i grupowych i uczenie współpracy w tych warunkach,
• nauka zasad porządku w działaniu i otoczeniu,
• wprowadzenie wspólnych zadań dla dzieci w różnym wieku (łączenie w grupy i wzajemna wymiana umiejętności),
• nacisk na indywidualny tok rozwoju dziecka.

W pedagogice Montessori niezmiernie istotne jest otoczenie dziecka, pozwalające na jego harmonijny rozwój. Wszystkie materiały są łatwo dostępne, uporządkowane tematycznie tak, aby dziecko mogło bez problemu po nie sięgnąć i aby uczyło się dzięki temu porządku.

Autorką metody jest profesor Edyta Gruszczyk-Kolczyńska. Celem metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci w zakresie matematyki i przygotowanie ich do rozwiązywania zadań w okresie szkolnym.

Metoda eksperymentalna profesor Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej została stworzona na bazie wieloletniej pracy z dziećmi z niepowodzeniami szkolnymi. Służy ona rozwojowi zdolności matematycznych i stanowi pomoc w pierwszych trudnościach przejawianych w tym zakresie.

Nauczyciele prowadzący zajęcia posiadają odpowiednie kwalifikacje – licencję umożliwiającą profesjonalne korzystanie z programu.

Opis i ćwiczenia metody zostały opublikowane w cyklu książek pt. „Dziecięca matematyka”, poświęconych m. in. edukacji matematycznej dzieci w skład, którego wchodzą:

• Program dla przedszkoli, klas zerowych i placówek integracyjnych;
• Metodyka i scenariusze zajęć z sześciolatkami w przedszkolu, szkole i w placówkach integracyjnych;
• Edukacja matematyczna dzieci w domu, w przedszkolu i w szkole;
• Edukacja matematyczna dzieci. Książka dla rodziców i nauczycieli.

Program składa się z następujących bloków tematycznych:

1. Orientacja przestrzenna.
2. Rytmy i rytmiczna organizacja czasu.
3. Przyczyna i skutek. Przewidywanie następstw.
4. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów.
5. Dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka.
6. Klasyfikacja.
7. Pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej liczby elementów w zbiorze, chociaż obserwują one zmiany sugerujące, że przedmiotów jest więcej lub mniej. Równoliczność. Przybliżanie dzieciom aspektu kardynalnego liczby.
8. Ustawianie po kolei, numerowanie. Przybliżanie dzieciom aspektu porządkowego liczby.
9. Długość: kształtowanie umiejętności mierzenia i pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałości długości.
10. Intuicje geometryczne.
11. Kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci i zdolności do wysiłku intelektualnego.
12. Pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów, chociaż po przelaniu wydaje się, że jest więcej lub mniej. Mierzenie ilości płynów
13. Waga i ważenie.
14. Układanie i rozwiązywanie zadań z treścią. Zapisywanie czynności matematycznych w sposób dostępny dla sześciolatków.

Glottodydaktyka jest metodą opracowaną przez prof. Bronisława Rocławskiego. Jej przedmiotem jest językowa edukacja mająca na celu ułatwienie dzieciom nauki wymowy, czytania ze zrozumieniem i pisania. Bazuje na ćwiczeniu syntezy i analizy fonemowej oraz na wspomagających ćwiczeniach oddechowych (dmuchanie) i usprawniających narządy mowy (emisja głosu).

Nauczyciele NibyLandii posiadają licencję oraz odbyli niezbędne szkolenie umożliwiające profesjonalne korzystanie z programu.

Celem glottodydaktyki jest rozwój językowy dzieci w zakresie wymowy, czytania i pisania.

Wymowa

Dzieci uczą się świadomie wymawiać wyrazy i dzielić je na głoski. Uczą się również odróżniać głoski trwałe od nietrwałych, dźwięczne od bezdźwięcznych. Poznają postać foniczną wyrazów.

Czytanie

Nauce czytania pomagają klocki Logo. Dzieci najpierw się nimi bawią. Budują z nich różne konstrukcje. Następnie uczą się porządkować je alfabetyczne. Dzięki ćwiczeniom z klockami Logo wiedzą z ilu i z jakich liter składa się alfabet. Uczą się czytania poprzez „ślizganie się” po literkach.

Pisanie

Najpierw dzieci ćwiczą sprawność rąk. Uczą się stopniowo kształtów i kreślenia liter oraz ich łączenia. W nauce zapisywania liter podstawowych i niepodstawowych wykorzystują słownik ortograficzno-ortofoniczny i dywanik glottodydaktyczny.

Rozwijamy talenty i zainteresowania NibyLandczyków działając w oparciu o Teorię Inteligencjii Wielorakich Howarda Gardnera. Nauczyciele naszego przedszkola wskazują dzieciom jak wykorzystać  drzemiące w nich zdolności, energię, wyobraźnię, ciekawość i naturalną spontaniczność.   Ukierunkowując zabawy, zachęcamy dzieci do samodzielnego działania i myślenia, co w kolejnym etapie ich rozwoju będzie można wykorzystać do ułatwienia procesu nauki i poznawania rzeczywistości.

Profesor Uniwersytetu Harvarda, Howard Gardner, stworzył  koncepcję, według której człowiek nie posiada jednej, a osiem inteligencji. W przeciwieństwie do klasycznego pojmowania inteligencji (IQ), inteligencje wielorakie nie są skończone i można je rozwijać przez całe życie. Nie określają one również jak ktoś jest „mądry”, a jedynie jego predyspozycje, umiejętności, talenty. Odkrycie dominującej inteligencji pozwala szybciej zdefiniować własny styl uczenia się, co znacznie ułatwia, przyspiesza i czyni proces nauki efektywnym.*

Każdą z inteligencji można rozwinąć już u najmłodszych dzieci:

• inteligencja ruchowa,
• inteligencja muzyczna,
• inteligencja językowa,
• inteligencja matematyczno-logiczna,
• inteligencja interpersonalna,
• inteligencja intrapersonalna,
• inteligencja przyrodnicza,
• inteligencja wizualno-przestrzenna.

Każda z nich odpowiada innej sferze rozwojowej człowieka. W pierwszych latach życia dziecka bardzo trudno określić, która z tych sfer będzie w przyszłości najbardziej rozwinięta. Dlatego właśnie zajęcia wszechstronnie rozwijające stymulują wszystkie zmysły, angażując wszystkie inteligencje.

* źródło-Koncepcję Inteligencji Wielorakich, TL

W ramach autorskiego projektu Przedszkola NibyLandia „Mali Czytelnicy” zapoznajemy  dzieci z literaturą dla nich przeznaczoną, literaturą polską z różnych okresów literackich, zaczynając od początków wieku XX aż do dziś. Pragniemy sprawić aby poezja i literatura dziecięca była atrakcyjna dla małych odbiorców oraz staramy się zaangażować NibyLadczyków do różnorodnych działań i aktywności w rozmaitych sferach życia.

Zajęcia te maja na celu: poznanie  literatury dziecięcej, kontakt z książką jako źródłem wiedzy, poznanie wartości polskiej literatury, umiejętność interpretowania poezji, przybliżenie wiedzy o autorach, udoskonalenie mowy oraz poszerzenie słownika dziecka, przygotowanie do nauki czytania.

W ramach Projektu Mali Czytelnicy propagujemy   popularyzację książki i czytelnictwa poprzez organizację:

• akcji „czytamy dzieciom każdego dnia” – szczególny nacisk kładziemy na rozbudzanie w dzieciach potrzeby słuchania i czytania książek. Dlatego też każdego dnia czytamy dzieciom książki. Nauczyciele przygotowują najciekawsze pozycje książkowe, czytają dzieciom opowiadania, wiersze i bajki najsłynniejszych autorów, J. Brzechwy, J. Tuwima, M. Konopnickiej,itp.
• zaproszamy rodziców, dziadków, opiekunów do popołudniowego głośnego czytania książeczek w przedszkolu dla grupy swojej pociechy,
• organizujemy świąteczne zbiórki książek dla Domu Dziecka, wspólnie z dziećmi przygotowujemy plakaty informujące o zbiórce.

Projekty ProfiLandia i ZdrowoLandia – autorskie projekty propagujące zdrowy styl życia – Jest to cykl zajęć ujęty w blokach tematycznych mających na celu propagowanie zdrowego stylu życia, jak i kształtowanie umiejętności społecznych.

Programy mają na celu zwrócenie uwagi dzieci jak i rodziców na tematy ważne i mające wpływ na późniejszy rozwój dziecka. Zajęcia prowadzone są z wykorzystaniem wielu metod pedagogicznych, ze szczególnym naciskiem na metody poszukujące i praktyczne,  jako najbardziej angażujące doświadczenia i przemyślenia dzieci. Pozwoli to dzieciom na samodzielne wyciąganie  wniosków i wypracowanie swoich strategii działania.

Tematyka i sposób realizacji bloków uwzględniają różnice wiekowe grup oraz są zgodne z Podstawą programową wychowania przedszkolnego określoną w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego  oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół ( Dz. U. z dnia 15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17).

PRZYKŁADOWE BLOKI TEMATYCZNE PROGRAMÓW:

1. DOBRE NAWYKI ŻYWIENIOWE
2. DBAM O SWOJE ZDROWIE
3. AGRESJA I PRZEMOC
4. WIRTUALNY ŚWIAT
5. POMAGAM, ROZUMIEM, TOLERUJĘ, AKCEPTUJĘ
6. DBAM O SWOJE BEZPIECZEŃSTWO

Program Rozwoju Umiejętności Twórczych – to autorski program opracowany przez Zespół Niepublicznego Przedszkola NibyLandia realizowany przez psychologów rozwojowych, psychopedagoga kreatywności dziecięcej, trenera twórczości naszego przedszkola. W trakcie realizacji warsztatów kładziemy szczególny nacisk na rozwijanie umiejętności społecznych i emocjonalnych dzieci. Pobudzamy do działania ich wszystkie zmysły, rozwijając umiejętności intelektualne. Zajęcia zostały tak przygotowane, aby nie tylko wspierały realizację podstawowych celów warsztatów, ale również poszerzały świadomość swojego ciała, wyobraźnię i kreatywność przedszkolaków. Rozwijaniu kreatywności posłużą między innymi zadania w przekłady intersemiotycznie, które stają się okazją do dobrej i twórczej zabawy.

WARSZATY TWÓRCZEGO MYŚLENIA – to zajęcia psychoedukacyjne przeznaczone dla dzieci w wieku 3-4 lat. Warsztaty oparte o założenie, że każdy człowiek jest twórczy, dlatego celem zajęć jest wydobycie i stymulowanie rozwoju twórczego potencjału dzieci. Tego rodzaju oddziaływania warto rozpocząć jak najwcześniej, stąd propozycja, aby objąć tym programem naszych podopiecznych. Repertuar zajęć obejmuje wiele autorskich ćwiczeń, skonstruowanych w oparciu o zdobytą wiedzę i doświadczenie. Tworzymy je na potrzeby wiedzy, którą chcemy przekazać, dostosowując do specyfiki grupy.

Głównymi celami warsztatów są: uwrażliwienie dziecka na otaczający świat i ludzi, rozbudzenie ciekawości i pobudzenie zainteresowań, odkrycie potencjału i możliwości, praca z ciałem, nabycie umiejętności wyrażania własnych odczuć i dzielenia się nimi oraz wychodzenie poza schematyczne myślenie.

WARSZTATY TRENINGU UMYSŁU – to zajęcia psychoedukacyjne przeznaczone dla dzieci w wieku 5-6 lat. „Trening umysłu” to połączenie ćwiczeń na koncentrację, synchronizację półkul mózgowych, mnemotechnik (technik szybkiego i efektywnego uczenia się) oraz twórczego myślenia. Przygotowane dla dzieci zabawy mają jednocześnie pomóc w rozwijaniu ich świadomości ciała, wyobraźni, kreatywności, a także koncentracji uwagi i doskonaleniu pamięci.

Warsztaty Treningu Umysłu realizowane w Niepublicznym Przedszkolu Nibylandia stanowią wartościową bazę do kontynuacji programu realizowanego w Niepublicznej Szkole Podstawowej im.Ferdynanda Magellana z zakresu „Nowoczesnych Technik Uczenia się” .