Paul i Gail Denisonowie zauważyli możliwość wykorzystania ruchu fizycznego w procesie rozwoju i uczenia się zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Metodę uczenia się poprzez ruch nazwali Kinezjologią Edukacyjną. Bazuje ona ruchowych ćwiczeniach równoważących pracę półkul mózgowych.
Kinezjologia Edukacyjna łączy elementy z dziedziny filozofii, fizjologii i medycyny chińskiej. Jest metodą diagnostyczną i terapeutyczną. Pomaga w określeniu obszaru i poziomu wadliwości danej funkcji odpowiedzialnej za trudności w nauce oraz koryguje i usprawnia działanie intelektu poprzez przywracanie integracji procesów umysłowych. Zawiera ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała, wydłużające, energetyzujące i pogłębiające.
Ćwiczenia ruchowe opracowane w ramach metody służą integracji struktur i funkcji intelektualnych:
- w wymiarze lateralności półkul – integracja prawo-lewo (umożliwienie szybszego przekaźnictwo impulsów przez ciało modzelowate łączące półkule),
- w wymiarze stabilności – integracja góra-dół (integracja kory mózgowej skupiającej wyższe funkcje poznawcze z układem limbicznym odpowiedzialnym za emocje),
- w wymiarze koncentracji – integracja przód tył (integracja płatów czołowych odpowiedzialnych za wyższe funkcje intelektualne, myślenie i racjonalność z pniem mózgu związanym z odruchami obronnymi).
Ćwiczenia polegają między innymi na wykonywaniu naprzemiennych ruchów. Przykładowe ćwiczenia:
- naprzemienne dotykanie lewego kolana prawym łokciem i prawego kolana lewym łokciem.
- kreślenie ósemek rękami w powietrzu
- w trakcie „krążenia szyją” podnoszenie do góry barki i kołysanie się na boki z głową pochyloną do przodu a następnie do tyłu, powtarzanie tego przy opuszczonych barkach.
Dzięki ćwiczeniom następuje poprawa w ramach:
- umiejętności matematycznych,
- twórczego myślenia, pisania, mówienia,
- zdolności organizacyjnych.
Niedostateczna ilość ruchu i brak stymulacji zmysłowej powodują ograniczenie możliwości intelektualnych i sztywność poznawczą. Metoda Dennisonów ma na celu zaradzenie tym problemom.
